Discussie
Teveel nare dingen gezien en meegemaakt. Een tijdbom die barstte. Een zeer zware vorm van PTSS. Worstelen om boven te blijven. Mijn werk niet meer als vanzelfsprekend. Niet lekker in mijn vel zitten. Ik voelde mij niet meer vertrouwd en veilig in mijn werk. Veel negatieve prikkels. Elke tegenslag er één die ik er niet bij kon gebruiken. Uitzichtloos, niet uit de vicieuze cirkel kunnen komen. Aan de andere kant deed ik geweldige en goede dingen in projecten waaraan ik deelnam. Ik ontwikkelde mezelf. Hielp mee aan verbeteringen. Dacht mee over richting en vorm. Ondersteunend. Helpend. Alleen zag ik het niet. Hoe mooi is het als mensen zeggen: "Ik heb met bewondering naar je ontwikkeling gekeken, mooi dat ik daar onderdeel van mocht zijn". Van mensen die mij hielpen in te zien dat ik de goede dingen deed. Mij weer vertrouwen gaven. Mij positief steunde. Dat is een groot compliment wat later pas echt tot mij doordrong. Wijze les die ik hieruit wil meegeven: -je doet mooie dingen -je bent sterker dan je denkt of je je voelt -schaam je niet voor PTSS, maak het bespreekbaar -geloof ik jezelf
1